Powstanie jednego z najpowszechniejszych rodzajów formatu kultury popularnej to jest komiksu nie byłoby możliwe, gdyby nie przygotowywanie według specjalnej formuły i sprawdzonego już wzoru charakterystycznych dymkowych opowiadanek. W dymkach o których tutaj mowa tkwi cały sekret specyfiki komiksowych historyjek. Jak się jednakże okazuje, dymek dymkowi nierówny, a potwierdzeniem tego będzie krótka charakterystyka, jaką postanowiliśmy przedstawić w poniższych fragmentach.
Otóż każdy komiks musi być zbudowany według pewnej specyficznej struktury, a mowa tu o komiksowych dymkach, które nawet zupełnemu amatorowi w tej dziedzinie wydawniczej rzuca się w oko chyba na samym wstępie przygody z komiksem. Dymki tego rodzaju, kolokwialnie mówiąc, określane są także mianem specyficznych chmurek.
Jest to przestrzeń, puste pole, w jakich zawsze ma znaleźć się określony rodzaj tekstu, który jest dialogiem czy też czasami monologiem wypowiadanym przez bohaterów uczestniczących w historyjkowym opowiadaniu. Warto wiedzieć, że każdy dymek jest powiązany i przypisany jakiemuś bohaterowi, konkretnie do niego będąc wypozycjonowanym. Po to, żeby ogonek dymku prowadził właśnie do danej, określonej postaci, a ściślej nie tyle do samego rysunku bohatera, co wypowiadanych przez niego myśli i tekstu. Wyróżnia się wiele popularnych typów i form dymków komiksowych, wśród których zdecydowanie najczęściej wybieranym przez autorów komiksów wzorem jest kształt owalny czy też tak zwany balonik. Z języka angielskiego na ten specyficznych rodzaj komiksowych dymków mówi się speech balloon, czyli balonik mowy.